Szkoła Podstawowa w Łupiance Starej powstała przed wybuchem II wojny światowej. Przy jej budowie pomagali okoliczni mieszkańcy. Obwód szkolny tworzyły wsie: Łupianka Stara, Łupianka Nowa, Jeńki. Dzieci nie zdążyły rozpocząć nauki w nowym budynku. 1 września 1939 r. wybuchła II wojna światowa. W tym czasie szkoła nie pełniła swojej funkcji.

Mieszkańcy wsi wspominają, że w czasie okupacji niemieckiej nauka odbywała się potajemnie w kilku domach. Miejscem takich spotkań były domy Łupińskich (Gajowych) i Kalinowskich. W opowieściach wymieniano przydomki Tomasków, Witalów. Ze względów bezpieczeństwa często zmieniano dni i godziny nauki. Wszystko po to, aby władze niemieckie nie mogły wykryć miejsc, gdzie prowadzono tajne nauczanie. Kierownikiem był Żeglicki, a jego żona nauczycielką. Dzieci zdobywały w takich warunkach podstawową wiedzę z zakresu języka polskiego, matematyki i historii. Zajęcia prowadziły panie Orgońska i Kubin, które dojeżdżały z okolicznych wsi.

W 1944 r. działania wojenne toczyły się również w okolicy Łupianki Starej. Mieszkańcy zmuszani byli przez Niemców do kopania okopów. Budynek szkoły w czasie trwających walk uległ zniszczeniom. Po zakończeniu wojny dzieci nadal więc nie miały gdzie się uczyć. Naukę kontynuowano w domach prywatnych.

W takich warunkach odbywała się również nauka w pobliskich Jeńkach. Tam dzieci uczyły się w domach Eugeniusza Popławskiego i Jana Mojsy. Zajęcia prowadzili: Bronisława Grodzka z Bożysk, pani Jaszczuk z okolic Łap i Stanisław Nawrocki. Mieszkańcy wspominają, że klasy łączono, III i IV uczyły się przed południem, a I i II po południu. Podręczniki były tylko do języka polskiego i matematyki, a zeszyt uczeń miał jeden do wszystkich przedmiotów. Brakowało podstawowego wyposażenia, pomocy dydaktycznych. Dzieci siedziały po turecku w kółku i słuchały nauczyciela.

Około 1949 r. uczniowie mogli rozpocząć 7-letnią naukę w odbudowanej szkole. Wśród dyrektorów placówki byli Pruszyński oraz Witold Radziwon. We wspomnieniach mieszkańców pojawiały się nazwiska następujących nauczycieli: Dąbrowska, Nowacka, Zuzanna Zalewska (zwana Ziunią), Irena Wojno oraz małżeństwo o nazwisku Sałata, mieszkający w Łupiance Starej w domu Łupińskich (Witalów).

Po II wojnie światowej szkołę dwukrotnie rozbudowywano o kolejne części (lata 60-te i 80-te). Powstało też boisko. W szkole funkcjonowała kuchnia, gdzie przygotowywano obiady nawet dla 80 uczniów. Przez wiele lat placówka nie posiadała centralnego ogrzewania. Zanim rozpoczęły się lekcje, należało rozpalić w piecach w każdej pracowni. Zajmował się tym  woźny - pan Piotrowski oraz Henryk Cimaszewski.

 

W 1971 r. Sejm uchwalił kolejną reformę w oświacie. Podstawą reformy szkolnej na wsi miały być zbiorcze szkoły gminne, które z czasem stałyby się pełnymi 10-latkami. W Łupiance Starej również powołano szkołę zbiorczą, poszerzając jednocześnie jej obwód o dzieci z miejscowości Bokiny i Wólka Waniewska. Uczniowie klas IV-VIII z tych miejscowości były dowożone autobusem do szkoły w Łupiance Starej, a uczniowie klas I-III oraz oddział przedszkolny pozostał w Bokinach i był filią Szkoły Podstawowej w Łupiance. Taki system organizacyjny przetrwał do początku lat 80-tych. W szkole działała drużyna harcerska, zuchowa, PCK, samorząd szkolny, Liga Ochrony Przyrody.

W latach 70-tych utworzono wieczorową Szkołę Przysposobienia Rolniczego (SPR) na bazie szkoły podstawowej. Przez kilka lat działania tej szkoły wielu chętnych uczniów zdobyło fachową wiedzę rolniczą.

 

Zmiana władzy w Polsce w 1989 r., nastanie czasów transformacji ustrojowych spowodowały zmiany w programach szkolnych. Do kalendarza imprez wprowadzono obchody świąt państwowych: 3 Maja i Święto Niepodległości. W roku szkolnym 1990/1991 do szkoły powróciła religia. Nauczanie obowiązkowego języka rosyjskiego zastąpiono językiem angielskim. Wśród kolejnych dyrektorów placówki do 1999 r. byli: Jan Faszczewski, Jan Ołtarzewski, Maria Ołtarzewska, Krystyna Zdrodowska, Stanisław Łupiński, Elżbieta Bura, Krystyna Mojkowska.

11 lutego 1999 r. wprowadzono kolejną reformę oświaty. Tym razem utworzono 6-letnią szkołę podstawową, a po niej obowiązkową naukę w 3-letnim gimnazjum. W Łupiance Starej od roku szkolnego 1999/2000 pozostała szkoła podstawowa. Po jej ukończeniu uczniowie kontynuowali naukę w gimnazjum w sąsiedniej Płonce Kościelnej. 

W ciągu ostatnich kilkunastu lat szkołę kilkakrotnie remontowano. Zmieniono dach, stolarkę okienną, drzwi wejściowe, przeprowadzono remonty sal lekcyjnych, łazienek. Unowocześniono również boisko, salę zieloną, położono polbruk przed szkołą.

W maju 2011 r. wykonany został ze środków Unii Europejskiej plac zabaw „Tęczowa Kraina”. Dzięki temu przedszkolakom oraz najmłodszym uczniom zapewniono odpowiednie warunki do aktywnego spędzania czasu na świeżym powietrzu oraz rozwijania sprawności fizycznej.

Od 1 września 2011 r. likwidacji uległa pobliska Szkoła Podstawowa w Bokinach. Jej uczniowie rozpoczęli naukę w Szkole Podstawowej w Łupiance Starej.

W 2017 r. weszła w życie kolejna reforma systemu oświaty. Likwidacji uległy gimnazja, przywrócono natomiast 8-letnią szkołę podstawową.

Od 2019 r. funkcję dyrektora Szkoły Podstawowej w Łupiance Starej pełni Alicja Skłodowska.

 

Uczniowie, rodzice i nauczyciele podjęli starania o nadanie imienia szkole. Inicjatywa ta była decyzją przemyślaną, realizowaną stopniowo i systematycznie. Wybór patrona to jedna z najważniejszych decyzji w życiu każdej szkoły, bowiem patronem powinna zostać osoba, której życie i działalność służą pokoleniom. Patron to osoba, która swoim życiem daje przykład, wskazania, co robić, jak żyć i postępować. To autorytet reprezentujący treści i wartości bliskie dzieciom i młodzieży. Cała społeczność szkolna w drodze powszechnego głosowania w dniu 9 stycznia 2020 r. wybrała na patrona błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszko urodzonego na Podlasiu w gminie Suchowola.

Imię ks. Jerzego Popiełuszki zostało nadane Szkole Podstawowej w Łupiance Starej uchwałą Rady Miejskiej w Łapach w dniu 25 marca 2022 r.